گذر زمان

 

                                                   

عادت ندارم روی اثاث منزلم، روی فرش، مبل و... روکش بکشم 

همه چیز باید قدمت خودش را نشان بدهد

باید نشان بدهد که روی فرش ها راه رفتی، روی مبلها نشستی

باید نشان بدهد که ظرفها استفاده شده و لب پر شدن

باید اثاث منزلم نشان بدهد که زمان گذشته، که زندگی کرده ام

که روزها و لحظه ها رو خاطره ساخته ام

که اصلا برای همین خاطره ساختن بوجود آمده ام

اصلا برا همین زندگی کردن بوجود آمده ام

که سنی ازم گذشته، که عمری را پشت سرگذاشته ام

که فرق هست بین یک فرش نو و کهنه

فرش کهنه پر از گذر زمان هست، پر از  رد پا هست

داشتم به این فکر میکردم که من  هم سنی ازم گذشته

و فرق هست بین من ۶۰ ساله و یک دختر خانم بیست ساله

من یک فرش کهنه هستم، گذر زمان را باید در سر و وضعم دید

از چروک صورتم، از سفیدی موهایم

باید از دور دید و فهمید که من معنی هر ایما و اشاره و 

هر لحن سخن و نوع حرکتی را میفهمم

که فرق هست بین من و یک دختر بیست ساله

که من اگر جوابهای تند و ناجور نمی‌دهم، این یعنی پختگی من

که من اگر بیشتر سکوت میکنم و ملاحظه، این یعنی باز هم پختگی من

من کوله بارم را پر کرده ام از تجربه، از خوبی ها، از بدی ها... از خاطرات

در خانه من همه چیز گذر زمان را نشان می‌دهد و حتی در وجود من نیز

من به  کوله بار پر از تجربه ام میبالم... گذر زمان را باید در آغوش کشید

نبابد ادای بیست ساله ها را دراورد

بیایید اجازه دهیم یک فرد بیست ساله، ظاهرش و باطنش

 داد بزند که کم تجربه هست و در اول راه

 بیایید با تغییر زورکی ظاهرمان، باطنمان را گول نزنیم 

بیایید خودمان را گول نزنیم، ما داریم پیر می‌شویم

بیایید به کوله بار تجربه هایمان افتخار کنیم، به رفتارهای سنجیده مان

به جوابهای گُزیده مان،  نه به ظاهرمان که سعی می‌کنیم شبیه بیست ساله ها دیده شود

بیایید به موهای سفیدمان افتخار کنیم و تجربه هایی که باعث سفیدی موهایمان شده

و من سفیدی موهایم را، امروز جشن میگیرم و 

لبخند میزنم به خطوط خاطرات صورتم

 Shabnam Eghbali :متن از

عکس از : اینترنت