دفتر زندگی

 میگه:
واقعا مثل جن هستی ها! اصلا نمیشه چیزی، حسی و حرفی را ازت پنهون کرد! 
اینو همون روز اول که اومدم فرودگاه دنبالت فهمیدم...
 در یک کشور غریب.. بار اول در یک فرودگاه به اون عظمت...
و 

من با یک دسته گل منتظر اومدنت بودم و

 هی از سر و کول مردم بالا میرفتم که 
تو رو از بین انبوه جمعیتی که از پروازهای خارجی وارد  فرودگاه شده بودند، پیدات کنم... 
و 

تو ناگهان دستی بر شانه ام زدی و گفتی:

من اینجام...
لبخندی میزنم و می‌گویم، آره درست میگی، من حس ششم و هفتم دارم, با ماورای طبیعت در ارتباطم... 
. 
. 
. 
یاد روزی می افتم که بار و بندیل رو بستم و راهی دیار او شدم تا در کنارش، زندگی را رقم بزنیم،
 تا دفترمان را خط خطی کنیم و بنویسیم، 
بنویسیم از هر آنچه که قرار بود بشود، و شد... و دارد می‌شود...
و خواهد شد.. 
و بودنها خود حکایت از زندگی ست... و  فهمیدم که او نیز از جنس جن هست، چرا که
کبوتر با کبوتر،  باز با باز 
کند همجنس با همجنس پر واز  
و یا... 
دیوانه چو دیوانه ببیند، خوشش آید! 
. 
. 
. 
و اینگونه سالیان سال گذشت...

قلم از: شائق
عکس از: بهمن