جفت شش

 

جفت شش که اومد، نگاهت برق زد...

جفت شش که اومد فهمیدم که این بار، بازی را تو بردی

دستاتو به هم مالیدی و سریع مهره ها رو حرکت دادی..
منتظر نشدی، رعایت حال کسی را هم نکردی...
مهره ها پرواز می‌کردند...
تو میخندیدی...
او نگران حرکت‌های تو بود...
می‌دانست میخواهی قدرت و شهامتت را به رُخش بکشی...
همیشه وانمود میکردی که قاعده بازی را بلد نیستی... 
ولی ایندفعه... 
جفت شش که اومد، هراسی بر دلش نشست...  
التماس نکرد!
ولی تو رنگ باختن چهره اش را خواندی... 
دستش را خواندی... 
... 
ولی دقیقا در حرکت آخر، باز قاعده بازی را عوض کردی... 
همان چند ثانیه کافی بود تا بفهمی که او به جفت شش بیشتر از تو نیاز دارد... 
دمت گرم! 
با هر جفت ششی که نباید، جُفتک انداخت... 

زندگی جفت شش های زیادی دارد...

با هر جفت ششی که نباید...

قلم از: شائق
عکس از: بهمن